Luís Pedro: Globetrotter uit Angola

Het is zaterdag 20 oktober 2012, iets voor half negen in de avond. In het kolkende Polman Stadion is Heracles al 89 minuten aan het strijden tegen regerend landskampioen Ajax met als tussenstand 2-3. De ploeg uit Almelo is bezig aan een slotoffensief en gooit de bal lang op Geoffrey Castillion die de bal op 30 meter van de goal van Kenneth Vermeer ontvangt en hem breed speelt op de linksbuiten. Deze komt naar binnen in het zestien meter gebied, kapt naar zijn rechter en krult de bal om Toby Alderweireld en Vermeer in de rechter onderhoek, 3-3! In de allerlaatste minuut, Luís Pedro! De linksbuiten die deze avond het stadion op zijn grondvesten laat schudden is geboren in Luanda, Angola. “Vanwege politieke redenen was het niet meer mogelijk om een veilig leven te hebben in Angola, dus zijn we toen ik 4 of 5 jaar oud was naar Nederland verhuisd.” Luís en zijn familie kwamen terecht in Maastricht. Mestreech “Mijn tweelingbroer Mario en ik gingen voetballen bij sc Caberg, wat tegenwoordig vv SCM heet. We stonden met ons team bovenaan en dat werd op gemerkt door scouts.” De broers Pedro mochten stage lopen in het talentenplan van MVV Maastricht. Daarnaast speelde Luís voor het regioteam van district Zuid. In Spijkenisse legde hij twee goede wedstrijden tegen district West op de mat en dat bleef ook niet onopgemerkt. “We verloren wel beide oefenwedstrijden, maar er waren veel scouts bij die wedstrijden en ook de trainer van Nederland onder 15. Zo werd ik opgemerkt en kwam Feyenoord mij bekijken in Maastricht.” De Rotterdammers namen hem over van MVV, wat betekende dat Luís kon gaan pendelen tussen Limburg en de Randstad. Debuut onder Verbeek “Dat was zeker lastig, maar op die leeftijd wilde ik maar één ding en dat was voetballen. Die periode bij Feyenoord was prachtig en zal ik nooit vergeten. Ik leerde veel voetballers kennen en met sommigen daarvan is het echt tot een hechte vriendschap uitgegroeid.” Toch was het wel zwaar om zes keer per week te trainen, in combinatie met school en het reizen naar huis in het weekend. Maar het betaalde zich allemaal uit toen Feyenoord op bezoek ging bij HHC Hardenberg. “Het eerste elftal had veel last van blessures en ik kreeg een belletje van onze trainer van de A1 dat ik mee moest met het eerste. Ik was natuurlijk super blij en kon het amper geloven.” Toen Luigi Bruins ook nog geblesseerd uitviel tijdens de wedstrijd werd de avond nog mooier voor Luís. “Ik liep samen met Michael Mols warm en toen Luigi uitviel werd ik geroepen door de trainer. Ik kon niet geloven dat ik boven Mols gekozen werd.” Gertjan Verbeek liet Luís debuteren in Hardenberg en dat werd direct beloond door hem. “Op het moment dat ik mijn eerste balcontact had, viel alle spanning direct van mij af. Ik scoorde die wedstrijd twee keer en wist ook nog een assist te geven.” Twee dagen later mocht hij ook minuten maken in de Eredivisie, uit bij FC Twente. “Ik heb die wedstrijd alleen maar topspelers gezien op het veld, het was voor mij echt bijzonder.” Toch werd het in Rotterdam geen succes. “Een echte kans heb ik niet gehad bij Feyenoord, wat wel heel jammer is. Maar ja, dat is ook top voetbal.” Luís werd gecontacteerd door Marc Overmars, toen nog de technische man bij Go Ahead Eagles. “Er waren meerdere opties, maar Eagles was de meest overtuigende optie. Ze hadden echt plannen met me en ik kreeg er een goed gevoel bij.” Dat goede gevoel resulteerde in 15 doelpunten bij de club uit Deventer en een volgende transfer. Pedrooo in Almelooo “Mijn toenmalige management liet mij weten dat Heracles zich had gemeld. Peter Bosz was toen trainer en die kende mij nog van Feyenoord. Hij wou graag met mij aan de slag. En de club had bij mij altijd al een beeld van goed voetbal”. Luís besloot de stap te wagen en belandde van het ene hoogtepunt in het ander. “De bekerfinale was zeker het hoogtepunt. De hele aanloop naar die wedstrijd toe was prachtig, die halve finale uit tegen AZ die we pas in de verlenging weten te beslissen.” De vreugde na afloop van die wedstrijd was groot, zowel op het veld als in het uitvak. Zo’n soortgelijke blijdschap maakte hij ook een seizoen later mee. “De derby die we in Enschede wonnen was ook heel bijzonder. Zeker om dat na zo’n lange tijd voor elkaar te krijgen.” Het beeld van een extatische Jan Smit naast een teleurgestelde Joop Munsterman is er dan ook één voor in het museum. Europa in Na twee seizoenen vertrok Luís uit Almelo en belandde hij in Bulgarije bij Botev Plovdiv. “Om heel eerlijk te zijn ging ik er heen voor het salaris, want ik volgde het Bulgaarse voetbal niet echt.” Van Nederland naar Bulgarije is ook best een verandering, merkte ook Luís. “In het begin had ik veel aanpassingsproblemen naast het voetbal. Je krijgt te maken met een andere taal, een ander soort alfabet en ander soort eten. Het was bijvoorbeeld heel moeilijk om in het begin boodschappen te doen in de supermarkt.” Bij de club zelf was alles goed geregeld “Botev had een prachtig complex en de structuur bij de club was super. Het was allemaal heel professioneel en goed geregeld daar.” Ze behaalden Europees voetbal waarin ze onder andere tegen Astana en VfB Stuttgart speelden. “Het Europese avontuur was heel bijzonder, maar we kwamen ervaring tekort om de laatste voorrondes door te komen. Datzelfde probleem hadden we ook bij Tirgu Mures.” Rondreizen Na Botev ging hij via Levski Sofia naar Roemenië om voor ASA Tirgu Mures te spelen. Ook deze club had Europees voetbal gehaald en moest tegen het Franse Saint-Étienne. “Het stadion van Saint-Étienne was helemaal groen. Ik weet nog dat we uit de kleedkamer kwamen voor de warming-up en dat het publiek ons meteen uit begon te fluiten. Maar dat veranderde al snel in toejuichen toen ze ons zagen klappen. In de wedstrijd wist ik ook nog te scoren, dat was echt prachtig!”. In januari vertrok hij bij de club om een paar maand later neer te strijken bij Carlisle United in Engeland. “Eigenlijk zou ik tekenen bij een Kazachstaanse ploeg, maar dat ging op het laatste moment niet door. Ik besloot om naar huis te gaan en 10 dagen later kreeg ik bericht dat ik naar Carlisle kon.” Lang duurde zijn verblijf daar echter niet. “De ploeg bleef winnen zonder mij en je verandert natuurlijk nooit een ‘winning team’. Toen waren mijn papieren ineens niet op tijd in orde, een nare streek van de club.” Back home Opnieuw ging Luís op zoek naar een nieuwe club. “Een deal in Israël ging niet door, dus ik besloot mijn oude trainer van MVV Ron Elsen te bellen of ik mee kon trainen. Het was niet de bedoeling om terug te keren in Nederland, maar van het één kwam het ander en ik tekende een contract voor een seizoen bij MVV.” Het bleef wel bij een seizoen, maar het avontuur was zeker nog niet voorbij. Via FC Volendam, Lienden en TEC Tiel kwam hij terecht bij Nitra FC. Waar komt dat vandaan, vraag je je dan af. Nitra FC speelt op het derde niveau in Slowakije “Het klopt dat de stap van Tiel naar Nitra niet een stap is die je vaak ziet. Met dank aan Richard Smith en Jiri Schilcher is deze stap mogelijk gemaakt. Het bevalt me hier prima en langzaam kom ik weer in mijn oude ritme.” Momenteel staat Nitra FC in het rechter rijtje, maar daarmee doen ze zichzelf tekort denkt Luís. “De doelstelling is voor ons om bij de eerste acht te eindigen. We hebben een hele jonge ploeg, maar met het talent en de ervaring die de jongens iedere wedstrijd weer opdoen moet het zeker haalbaar zijn.” Terugblikken Met Bulgarije, Nederland, Engeland, Slowakije en Roemenië heeft hij zo’n beetje in half Europa al gespeeld. Maar wie zou zeggen dat de topschutter van de Eredivisie voor A-junioren in 2008 terug te vinden zou zijn in de derde divisie van Slowakije, werd waarschijnlijk voor gek verklaard. “Tuurlijk was het niet de bedoeling om vandaag in deze competitie te voetballen. Maar voetbal is onberekenbaar. Ik kijk tot nu toe terug op een leerzame carrière waarin ik me heb kunnen ontwikkelen tot de persoon die ik vandaag de dag ben. En ik ben nog altijd trots op de persoon die ik iedere dag in de spiegel zie.” “Maar puur op het voetballende gebied ben ik niet tevreden. Ik zou heel veel dingen anders hebben gedaan, echt fit zijn en bewuster met het spelletje omgaan bijvoorbeeld. Helaas komt het bewuster met het spelletje omgaan pas met de ervaring die je in de jaren opdoet. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat professioneel zijn een manier van leven is!” Luís is nu 31 jaar en heeft nog wel een paar jaar te gaan, maar welk land zou hij zichzelf nog wel zien voetballen? “Graag zou ik nog eens willen voetballen in één van de A-competities in Europa, dat zou echt nog een droom zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik zit goed bij Nitra FC maar ik ben ambitieus.” Tien jaar na zijn tijd in Almelo is er veel veranderd bij de club. Spelers zijn weggegaan of gestopt en de ambitie van club is ook veranderd. Maar volgt Luís dat ook allemaal nog? “Ik volg Heracles nog altijd op de voet en heb nog contact met de meeste spelers van mijn periode. Het meeste contact heb ik nog met Lerin Duarte en Kwame Quansah.”