Denis Calincov: ‘Één van mijn meest memorabele momenten’

Het is zaterdagavond in een volgepakt Alkmaarderhout, waar de laatste minuut van de blessuretijd zojuist is ingegaan bij een 2-1 voorsprong voor AZ. Bij de cornervlag staat de maker van de aansluitingstreffer voor Heracles voor een Nederlandse vlag met ‘Hellendoorn groet Heracles’ erop, die hangt aan het stalen hek van het uitvak.  Hij slingert de bal voor het doel en vindt, in een zee van hoofden, het hoofd van Martin Pieckenhagen, die de bal in de 93e minuut binnenkopt achter doelman Henk Timmer.

Die hoekschopnemer is, zoals de meesten wel weten, Denis Calincov. „Ik kan me dit moment nog goed voor de geest halen. Ik zag Martin daar staan tussen een groot aantal spelers. Dat moment is een van de meest memorabele momenten uit mijn voetbalcarrière.” De Moldavische vleugelspeler kwam op zijn zestiende vanuit zijn thuisland naar België om in de jeugdopleiding van Anderlecht te gaan spelen.

Mentale druk
„Natuurlijk was het heel lastig voor mij. Een nieuw land, een andere cultuur en een hele andere mentaliteit. Zelfs iets simpels als boodschappen doen was een hele klus, omdat ik de taal niet sprak.” Voor hemzelf was het dan ook fijn wanneer hij opgeroepen werd voor het nationale elftal van Moldavië, waar hij als 17-jarige al zijn debuut maakte. Iets waarover hij gemixte gevoelens had. „Aan de ene kant was het een hele eer, omdat de trainers hun vertrouwen daarmee uitspraken in mij. Maar ik voelde mentaal ook een hoop druk. Het was een hele verantwoordelijkheid om zo jong voor je land uit te komen.”

Voordat Calincov neerstreek in Almelo, speelde hij eerst een seizoen ergens anders in Nederland. Zijn club Anderlecht had hem voor een seizoen verhuurd aan Heerenveen, maar uiteindelijk draaide dat uit maar 2 wedstrijden voor ‘De Pompeblêden’. „Terugkeren bij Anderlecht was ook geen mogelijkheid, want we waren al in overeenstemming gekomen dat we uit elkaar zouden gaan.” Dat was het moment dat Heracles zich meldde.

Blessure
„Ik kende Heracles via mijn vriend Sergio Hellings.” Hellings en Calincov speelde samen bij Anderlecht en hij kreeg van zijn voormalig ploeggenoot een goed advies over Heracles. „Van hem hoorde ik over de club en dat ze onlangs gepromoveerd waren naar de Eredivisie. Het gaf mij een goed gevoel en ik wilde ook gewoon weer voetballen.” Bij de club werd hij weer herenigd met Hellings en vond hij Ragnar Klavan ook een vriend in de voetballerij. 

Helaas bleef het maar bij één seizoen. Calincov liep een blessure in zijn buik op waar hij bijna twee jaar mee bleef kwakkelen. ,, Dat waren de moeilijkste jaren in mijn carrière en is waarschijnlijk ook de reden dat ik nooit helemaal heb kunnen opbloeien als speler.”

Denis ging voor operaties aan zijn buik naar ziekenhuizen in België en Nederland en spendeerde veel geld en tijd aan het beter worden. Maar het had niet gewenste resultaat. ,,In de jaren daarna heb ik er last van blijven houden, hoewel ik nog wel mijn best heb gedaan om door te blijven gaan. In mijn dagelijkse leven heb ik er tegenwoordig gelukkig geen last meer van.”

Na een tijdje nog bij Cambuur onder contract te hebben gestaan, keerde hij terug naar Moldavië waar hij voor meerdere clubs uitkwam, maar nooit terugkeerde bij zijn jeugdclub Zimbru Chisinau. „Ze hebben mij wel eens de mogelijkheid geboden om terug te keren, maar dat was nooit een droom van mij geweest. Dus ben ik er niet op ingegaan.” In 2017 hing hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen en trok hij de trainersjas aan.

Niet naar Iran
Hij begon als assistent-manager bij Spicul Chiscareni, maar kreeg in juni 2020 als hoofdcoach de verantwoordelijkheid bij Codru Lozova. Helaas werd hij na zeven wedstrijden ontslagen, waardoor hij momenteel zonder club zit. „Momenteel wacht ik nog op aanbiedingen. Er waren wel een aantal aanbiedingen vanuit Iran, maar die heb ik geweigerd.” 

Al was het maar een seizoen, Heracles heeft een speciaal plekje in zijn hart gekregen. „Ik wilde toen heel graag blijven, maar helaas was dat niet mogelijk door mijn blessure. De coaches, Peter Bosz en Hendrie Krüzen, hebben me echt heel goed behandeld. Zij waren gewoon geweldig. Heracles en de fans zullen voor altijd in mijn hart zitten.”