120-jarig bestaan: Een wisselvallige tijd

Op 3 mei 2023 bestaat ons mooie Heracles alweer 120 jaar! Speciaal voor dat jubileum kijken wij iedere maand terug in onze rijke historie. Hoe is onze club opgericht? Op wat voor een manier is Heracles Almelo tweemaal kampioen geworden? En hoe was het om aan de Bornsestraat te spelen? Allemaal onderwerpen die aan bod komen in dit item. Deze maand hebben we de periode 1943 tot en met 1952, een wisselvallige periode van Heracles, districtskampioenschappen wisselen zich dan af met lage noteringen. 

Middenin de Tweede Wereldoorlog gaat het voetballen wel door, al worden stadions wel eens afgesloten voor razzia’s door de Duitsers. Op bezoek bij NEC ondervindt Heracles dit ook, wanneer De Goffert afgegrendeld is na de wedstrijd. De start van het seizoen 1942-1943 is slecht te noemen, maar gaandeweg het seizoen begint Heracles de smaak te pakken te krijgen. Mede doordat de klad erin komt bij SC Enschede, slepen de Almeloërs de Oostelijke titel binnen op bezoek bij Tubantia. Voor het landelijke kampioenschap komt Heracles niet in aanmerking dat seizoen, die eer gaat dat jaar naar De Volewijckers.

Frens is back
In het voorjaar van 1945 vindt de bevrijding door de geallieerden plaats in Nederland, in Almelo is dat op woensdag 4 april. Tijdens de bevrijding wordt Broer Dirckinck, 32 jaar en voorhoede speler van Heracles, geraakt door een kogel en overlijdt. Het seizoen na de bevrijding wordt er gevoetbald zodra het kan, maar Heracles weet dat seizoen geen vuist te maken en eindigt op een vijfde plaats. Wel weten ze het kampioenschap te beslissen in het voordeel van NEC, door de Nijmegenaren geen strobreed in de weg te leggen en daarna titel concurrent Go Ahead Eagles het vuur aan de schenen te leggen en zelfs te verslaan met 3-1.

Er breken magere jaren aan voor de Almeloërs waarin het moeizaam is om de middenmoot te ontlopen. In drie seizoenen weet Heracles niet boven de vierde plek uit te komen in de oostelijke competitie. Niet geheel verrassend voetbalt Heracles weer voor de topplekken in het seizoen dat Frens van der Veen terugkeert in Almelo. Daarnaast komen broer Jac van der Veen en Jacques van Hout, een Brabantse aanvaller met een puntgave techniek, ook de ploeg  versterken.

Net geen kampioen
De Almeloërs moeten de strijd voor de titel pas staken wanneer de gebroeders Van der Veen betrokken raken bij een ruzie in Goor, waarbij Frens zijn been breekt. Twee verdachten worden veroordeeld tot gevangenisstraffen van een paar weken tot vier maanden, maar Heracles wordt veroordeeld tot een seizoen zonder zijn beste speler. De selectie wordt wel verrijkt met Jan Wolters, een 20-jarige Almeloër. De mannetjesputter, geboren in de Nachtegaalstraat, hoeft het niet alleen van zijn mentaliteit te hebben, maar kan ook behoorlijk voetballen.

Toch is het de hersteldeFrens van der Veen die, ook in zijn nadagen, nog steeds boven de rest uitsteekt qua kwaliteit. Volgens sommigen is het ‘alsof God zelf speelt in een elftal van stervelingen’. Aan de hand van de voormalig international doet Heracles in 1949-1950 volop mee voor het kampioenschap. Voor het oog van 17.500 mensen weet Heracles koploper Enschedese Boys niet te verslaan, al waren ze wel de betere partij. 

Degradatie
Waar het een jaar eerder nog streed voor het kampioenschap, degraderen de zwart-witten een jaar later naar de Tweede klasse door op een elfde plek te eindigen. Tussen de oudere garde en de jongere spelers heerst een tweestrijd, dat zijn weerslag heeft op het elftal. Het gaat zo slecht dat zelfs een groep van oud-Heraclieden een oproep aan het team doet middels een brief. De boodschap daarin? De club is belangrijker dan het team, maar het team is verantwoordelijk! De oproep heeft maar één wedstrijd effect, Heracles vervalt daarna in hetzelfde slechte spel.

De Tweede klasse blijkt geen niveau te zijn waarop de Heraclieden zich echt zorgen hoeven te maken. In de eerste seizoenshelft wordt alles gewonnen en incasseren de Almeloërs slecht één tegendoelpunt. De voet gaat na de winterstop iets van het gaspedaal, maar in de problemen komen de mannen van trainer Gilbert Richmond nooit. Na de wedstrijd tegen Borne is het kampioenschap van de Tweede klasse binnen, maar echt uitbundig wordt dit niet gevierd. In de promotiepoule met PEC Zwolle en Hoogezand kent Heracles ook geen problemen en komt het ook daar zonder puntverlies uit. Heracles mag zich weer Eerste klasser noemen!

120-jaar Heracles! Dat moet gevierd worden en hoe kan dat beter gevierd worden dan door de club te helpen. avc Heracles verkoopt jubileum-sjaals waarbij de volledige opbrengst gaat naar het complex waaraan onze club zoveel mooie momenten heeft beleefd. Een echte aanrader dus. Klik hier om de onderstaande sjaal te bestellen!

Volgende maand gaan we naar de periode 1953-1962: daarin de invoering van betaald voetbal, de komst van Steve Mokone en twee kampioenschappen.