Trainers-trainer in het Midden-Oosten: Karim Bridji heeft zijn plek gevonden

Een voetbalcarrière bestaat uit veel hard werken en investeren in jezelf, maar ook een dosis geluk. Al heb je al het talent van de wereld, dan nog kan een keuze voor een verkeerde club, een niet-passende trainer of een hardnekkige blessure je hele loopbaan om zeep helpen. Kijk bijvoorbeeld naar Karim Bridji, de technisch begaafde middenvelder die vier jaar lang het zwart-wit van Heracles Almelo droeg. „Op de grond kon ik mijn onderbeen niet meer bewegen”

Tekst: Bjorn Wind

Karim ontwikkelde zich sterk bij het Brabantse Helmond Sport onder trainer Ruud Brood. Diezelfde Brood vertrok in 2005 naar Heracles Almelo en wilde Bridji daarbij meenemen. „Na de training kwam ik uit een gesprek met de nieuwe coach van Helmond: Gerald Vanenburg. Die vertelde mij hoe hij het nieuwe seizoen voor ogen had en wat mijn rol daarin zou zijn. Toen ik de deur uitging, kwam ik Ruud Brood tegen in de gang en die vertelde mij dat ik rekening moest houden met interesse vanuit Heracles”

Hij besloot om toe te happen op het aanbod van Heracles dat direct concreet voor hem werd. „Je moet meteen schakelen in je hoofd. Wat is de beste stap? Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om naar Heracles te gaan.” Zijn eerste rodeo op het hoogste niveau was het niet. Nee, Bridji had zowel in België als Nederland al ervaring op gedaan. „ Met Volendam en Eendracht Aalst had ik al op het hoogste niveau gespeeld. En ik kon dat niveau wel aan voor mijn gevoel. Maar de stap naar de Eredivisie is altijd een grote denk ik.”

Burenruzie
De allereerste competitiewedstrijd voor zijn nieuwe club was direct een pikante, Heracles – FC Twente. Al was het belang van de wedstrijd niet van tevoren duidelijk bij de Amsterdammer. „Voordat ik naar Heracles ging, wist ik niks van de rivaliteit. Tot ik in een winkel van een sponsor was en hij mij vertelde dat twee wedstrijden erg belangrijk waren voor de supporters. Dat was Twente uit en Twente thuis. En in de aanloop naar de eerste wedstrijd werd dat gevoel nog duidelijker door de supporters.”

Van de wedstrijd zelf kan Karim zich niet bijster veel meer herinneren, al zal de 3-0 overwinning van Heracles op de buren niet snel uit het geheugen van de Heracles-fans van toen verdwijnen. „Maar van de return kan ik bijna alles nog herinneren. Uit bij FC Twente, 1-1. Een heel belangrijke punt gepakt in de strijd voor handhaving. De sfeeractie van tevoren weet ik nog heel goed, die heeft veel indruk gemaakt.” 

Oude bekenden
In de Eredivisie had Karim geen aanpassingsproblemen, maar ook in de stap van onze hoofdstad naar het rustige oosten van het land paste hij zich moeiteloos aan. „Ik ben altijd al iemand geweest die het prettig vindt om lekker thuis te zitten. Natuurlijk ging ik weleens de stad in of naar Enschede toe voor een hapje en een film kijken, maar over het algemeen zat ik vaker thuis dan dat ik buiten was.” Het makkelijk aanpassen kwam ook doordat hij een aantal oude bekenden in zijn tijd bij Heracles tegenkwam.

„Kwame Quansah kende ik nog van mijn tijd bij Ajax. En later kwamen ook Darl Douglas en Sebastiaan Steur, die ik kende van mijn periode bij respectievelijk Ajax en FC Volendam. Maar ook met de oudere spelers in die tijd kon ik het goed vinden, zoals bijvoorbeeld Rob Maas.” Zoals het in de voetbalwereld gaat kwamen Maas en Bridji elkaar jaren later weer tegen. „Rob was trainer bij RKC Waalwijk toen ik daar kwam, onder leiding van onze oude coach Ruud Brood.”

Noodlot
Na een aantal jaren bij Heracles leek het erop dat Karim klaar was voor een volgende stap in zijn carrière. „In het jaar van mijn uiteindelijke blessure was er wel interesse vanuit goede clubs in binnen- en buitenland. Ik had inmiddels mijn eerste interland voor Algerije gespeeld en was lekker bezig aan het seizoen, tot het moment dat ik geblesseerd raakte.” Maar op zaterdag 8 november 2008, een kwartier voor het einde van het thuisduel tegen Vitesse ging het helemaal mis voor Karim.

„Die dag zal ik nooit vergeten. De bal ging over mij heen, stuiterde lekker en ik zag Piet Velthuizen uit zijn doel komen. Ik had een wereldgoal al in mijn hoofd, maar op het moment van schieten kwam Civard Sprockel van achter mij. Hij kon de bal nog net wegtikken. Maar mijn been zwaaide door, raakte de onderkant van zijn bovenbeen en mijn onderbeen zwaaide door.” Het beeld zal bij menig Heraclied nog op het netvlies staan. Iedereen die het had zien gebeuren wist dat het foute boel was

„Ik voelde wel iets, maar geen pijn. Op de grond kon ik mijn onderbeen niet meer bewegen, toen wist ik dat het mis was al dacht ik zelf aan een breuk.” Het betekende voor Bridji een begin van maandenlang revalideren. „Uiteindelijk heb ik meer dan een jaar gerevalideerd. Mijn blessure was gecompliceerd. Ik had mijn buitenband en kruisband afgescheurd en nog een aantal andere banden, maar de eerste twee waren de belangrijkste. Doordat ik mijn buitenband had afgescheurd moest eerst die gedaan worden. Ik moest daarna 2 maanden in het gips. Pas na die 2 maanden kon mijn kruisband gedaan worden. Daardoor begon ik met een achterstand aan mijn revalidatie.”

„Van Sprockel heb ik helaas niks gehoord. Zijn toenmalige trainer, Hans Westerhof, is wel langsgekomen in het ziekenhuis na de wedstrijd. Ik kende hem nog van mijn tijd in de Ajax-jeugd, waar hij Hoofd Jeugdopleidingen was.”

Mooi avontuur
De Ajax-jeugd. Een plek waar Karim uiteindelijk weer terecht kwam, maar deze keer als trainer. Een rol die hij niet direct bij zichzelf had gezien. „De gedachte om trainer te worden is er eigenlijk nooit geweest.  In mijn laatste jaar bij Helmond Sport bood de KNVB de versnelde TC 3 en 2 aan. Uiteindelijk heeft een teamgenoot mij overgehaald om in te schrijven.” Karim begon als stagiaire als assistent-trainer van Ajax onder 14, verdiende een parttime contract en heeft zich inmiddels opgewerkt tot onderdeel van de Ajax Coaching Academy.

„Dat is een afdeling binnen Ajax, waar ik dus al werkzaam was. naast mijn werk als trainer heb ik veel clinics, presentaties en workshops gegeven in binnen- en buitenland.” Toen Ajax een samenwerking aanging het Sharjah FC, een club uit de Verenigde Arabische Emiraten, werd Karim gevraagd of hij zin had in een mooi avontuur in het Midden-Oosten. „Daar heb ik natuurlijk ja op gezegd.” Hij is als coördinator verantwoordelijk voor de onderbouw van de jeugdopleiding van de club.„Als team van Ajax zijn wij hier bezig om coaches op te leiden zodat zij hier straks zelf verder kunnen.”

Vervolgstap
Maar van welke coach heeft Karim het meeste opgestoken? „Tijdens mijn carrière was ik, zoals gezegd, nooit echt bezig met het trainersvak. Maar als ik één coach moet noemen waar ik het meeste aan heb gehad is dat toch wel Ruud Brood. Met hem heb ik bij drie verschillende clubs gewerkt en altijd op een prettige manier.” Ook van de mindere trainers die hij heeft meegemaakt, heeft hij dingen opgestoken. „Daarbij denk je wel ‘Dat zal ik nooit zo doen’. Zeker de omgang met spelers en wisselspelers, want gaandeweg het seizoen heb je iedereen nodig.”

Voor de toekomst heeft Karim zeker nog ambities, al vindt hij de rol die hij nu heeft ook geweldig. „Op het veld staan en de coaches en spelers beter maken, maar ook buiten het veld workshops en presentaties geven is een mooie combinatie. En ik blijf ook steeds bijleren, dus ik denk niet dat ik al klaar ben met deze rol.” Wat hem een mooie vervolgstap zou lijken heeft hij al wel voor ogen. 󠈞„Hoofd Jeugdopleiding zou een natuurlijke vervolgstap zijn. Maar voor nu moet ik ervaring blijven opdoen en hopelijk kan ik dan een mooi vervolg geven aan mijn carrière.”